Verhuisd!

Deze blog is verhuisd!

Als je wilt weten waarheen, mail me dan 😉

 

Paulo Coelho – Love

If one person really wants us, everyone does. But, if we’re alone, we become even more alone. Life is strange.
“Have you ever heard of the book called the I Ching?” I asked her.
“No, I haven’t.”
“It says that a city can be moved but not a well. It’s around the well that lovers find each other, satisfy their thirst, build homes, and raise their children. But if one of them decides to leave, the well cannot go with them. Love remains there, abandoned – even though it is filled with the same pure water as before.”

 

Love is always new. Regardless of whether we love once, twice or a dozen times in our life, we always face a brand-new situation.

Love can consign us to hell or to paradise, but it always takes us somewhere. We simply have to accept it, because it is what nourishes our existence. If we reject it, we die of hunger, because we lack courage to stretch out a hand and pluck the fruit from the branches of the tree of life.
We have to take love where we find it, even if it means hours, days, weeks of disappointments and sadness.

“You shouldn’t have asked,” I said. “Love doesn’t ask many questions, because if we stop to think we become fearful. It’s an inexplicable fear; it’s difficult even to describe it. Maybe it’s the fear of being scorned, of not being accepted, or of breaking the spell. It’s ridiculous, but that’s the way it is. That’s wy you don’t ask-you act. As you’ve said many times, you have to take risks.”

Wait. This was the first lesson I learned about love. The day drags along, you make thousands of plans, you imagine every possible conversation, you promise to change your behaviour in certain ways – and you feel more and more anxious until your loved one arrives.
But by then, you don’t know what to say. The hours of waiting have been transformed into tension, the tension has become fear, and the fear makes you embrassed about showing affection.

Love is like a trap. When it appears, we see only light, not its shadows.

http://paulocoelhoblog.com/2011/02/06/character-of-the-week-pilar/

 

Wash ’n Dry

 

Friends Forever?

Wat is dit toch een boel werk, een vriendschap onderhouden. Het is net als een liefdesrelatie; je geeft wat en je krijgt wat. Tenminste zo zou het moeten gaan. Maar wat nou als je voor je gevoel niet krijgt wat je zou willen krijgen? Of dat je op de één of andere manier niet geeft wat je zou willen of moeten geven?

Ik probeer te accepteren dat je twee soorten vriendschap hebt, of eigenlijk 3.
Je hebt de kennis, wat in mijn ogen iemand is die je kent, maar je niet genoeg vertrouwt of genoeg waardeert voor een hechte vriendschap.  Je hebt de vriendschap voor het leven, en dan heb je ook nog de vriendschap die een houdbaarheidsdatum heeft. En die laatste is moeilijk onder ogen te zien, voor mij tenminste…

Wat als je een vriendschap ontgroeid en je dat totaal niet wilt? Dat je er moeite mee hebt om een vriendschap te laten gaan. Want laten we eerlijk zijn, met die vriend(in) hebben we waarschijnlijk veel lief en leed meegemaakt. Soms is het toch gewoon niet anders. De één krijgt andere interesses, de ander leert meer over zichzelf en wat hij wel en niet wilt in het leven, andere vriendschappen worden sterker gewaardeerd, het contact verwaterd door een verhuizing, of wat dacht je van jaloezie? En zo zijn er nog veel meer redenen bedenkbaar natuurlijk.

Het is niet anders dan accepteren dat je vrienden hebt die op een bepaald moment je leven in komen en op een ander moment je leven weer uit gaan. Je had ze nodig op dàt moment, je hebt geleerd van ze en zij van jou, en nu is het de kunst elkaar los te laten.

Maar het blijft lastig, want vriendschap voelt vaak alsof het wel voor het leven zou moeten zijn: een vriend laat je niet in de steek.

Mijn verhuizing naar Barcelona, met alle gevolgen van dien met het oog op vriendschappen, hebben me hierover laten nadenken. En sommige vriendschappen zijn wel minder hecht geworden, waar ik heel erg van heb gebaald (en nog steeds wel eigenlijk). Ik zal gewoon moeten zien dat wanneer ik in Nederland terug ben, hoe het daar nu mee staat. Soms kan je vriendschappen best een tijdje in de ijskast laten staan, om het daarna weer te kunnen laten opbloeien.  Of dat ook gebeurt ligt aan beide personen; het is en blijft een kwestie van geven en nemen.

 

He’s just not that into you

 

Waarom zoeken vrouwen altijd excuses als een kerel ons niet terug smst of belt?

Oke. misschien heeft ie zn telefoon niet gehoord.
Is ie druk bezig met klussen en is even zn telefoon vergeten.
Of ehhh is boodschappen aan het doen?
Aan het werk misschien?

hhaha mischien is die druk aan t werk

Het is een man hé, die zijn toch nooit zo snel

En wat nou als hij het smsje nog niet gezien heeft doordat ie z’n telefoon niet heeft horen af gaan oid

gewoon bellen, mannen hebben heel vaak niet door dat ze een berichtje gekregen hebben
of toen geen tijd en ze vergeten naderhand te kijken

Kan het niet zo zijn dat je weer een berichtje van hem niet ontvangen hebt? Omdat dat de eerste keer ook zo was?

nee gekheid, vind het wel erg lang duren nu..

Is het niet zo dat zijn smsje aan jou weer niet is aangekomen ? Kan je hem niet smsen om het te vragen?

Misschien zit hij toch op **** en heeft hij al jou zoen -en overbeharing afknappers gelezen en is hij in shock?

Opzich zou ik best wel begrijpen hoor, als hij niet terug stuurt omdat jij een druk weekend had?

Hij heeft van zaterdag tot maandag associaal lang geslapen, zodat hij je niet kon smsen ofzo

En dan als je als medevrouw de waarschijnlijke waarheid zegt, dan ben jíj de bitch. Nee, níet de man die niet smst. Wat hebben zij vrouwen nog veel te leren. Het is niet zo dat ik ze niet begrijp, mijn hemel! Been there, done that and got the lousy tshirt… Maar na het lezen van het boek zijn mijn ogen iig wel open gegaan. Ik raad het iedereen aan, alleen niet iedereen zal de confrontatie aan durven. Ik hoop van harte van wel, want het bespaart je zoveel waisted energy en tijd 😀